Αφιέρωμα σε Ιταλούς καλλιτέχνες...
Στων ψυχών τα φωτεινά μονοπάτια, επιστροφή για πάντα στη μουσική που αγαπάς, επιστροφή σε κάτι αγνό...
Μουσικά videos με καλλιτέχνες επί το έργον, τα οποία με πολύ αγάπη και μεράκι ανέβασαν στο διαδίκτυο (youtube) κάποιοι ακροατές και φίλοι του ελληνικού τραγουδιού...
Περισσότερα...
Η γιορτή των ψυχών
Οι ψυχές γιορτάζουν, φοράνε τα καλά τους, τα ρούχα της ψυχής. Χορεύουν με ευτυχία και χαρά. Λικνίζονται ζεστές, ανέμελες. Βρίσκουν η μία την άλλη, και κλείνουν το μάτι. Κάνουν νεύμα και λένε: Μπες και εσύ στη γιορτή, στη γιορτή των ψυχών, στη γιορτή της μουσικής, της αγάπης. Η ευτυχία, η χαρά, η αγάπη, είναι ο δικός μας τόπος και τo γιορτάζουμε. Γιατί όσοι δεν προδώσανε το καλό, καλό μπροστά τους έχουν να ζήσουν...
Περισσότερα...
Ξένα φτερουγίσματα στο friendsofmusic.online
|
Μαρία Φωτίου,
Χρύσα Κωττάκη,
Μάρθα Μεναχέμ και
Νατάσσα Μάρε Μουμτζίδου
ΣΕ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΕΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ
Ευαίσθητες χορδές που πάλλονται, εικόνες και συναισθήματα που φτιάχνουν το κάδρο μιας ολόκληρης ζωής. Ζωής βαθιά ανθρώπινης, ψυχών που αγαπάνε...
Πόσο πολύ θέλουν κάποιοι αυτό να το ξεχάσουμε. Να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι. Να αναπνέουμε και να ζούμε, αλλά να μην είμαστε άνθρωποι. Να βάλουμε στην άκρη όλα αυτά που μας κάνουν ανθρώπους και να γίνουμε κάτι άλλο... Όμως όλοι από αυτο τον κόσμο είμαστε περαστικοί και να φύγουμε από αυτόν μην όντας άνθρωποι; Τότε γιατί ζήσαμε, τι κάναμε; Εδώ την απάντηση τη δίνουν κάποιοι καλλιτέχνες. Τακτοποιούν το κάδρο της ζωής όπως πρέπει. Βιωματικά, Ανθρώπινα, Συναισθηματικά, και βγάζουν ψεύτες όλους αυτούς που υποστηρίζουν το αντίθετο. Που κάνουν πολέμους, που καταστρέφουν ψυχές και ζωές, που βλέπουν τη ζωή ως μη ανθρώπινη. Αυτό είναι ένα ψέμμα και όλοι φεύγοντας από αυτό τον κόσμο, θα δούμε την ιστορία της ζωής μας να περνάει μπροστά από τα μάτια μας, βαθιά ανθρώπινη, ευάλωτη και συνταρακτική, όπως τα παρακάτω τραγούδια.
Αξεπέραστες ερμηνείες από τις Ελληνίδες καλλιτέχνιδες Μαρία Φωτίου, Χρύσα Κωττάκη, Μάρθα Μεναχέμ και Νατάσσα Μάρε Μουμτζίδου, που πλουτίζουν το κάδρο της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης και το δείχνουν όπως ακριβώς είναι...
Περισσότερα...
Μουσική σκηνή
Ίλιον Plus
Λιζέτα Καλημέρη,
Ορφέας Περίδης
Δυο μαγευτικοί καλλιτέχνες

Δυο καλλιτέχνες που είναι μαγευτικά τοπία, γιατί είναι αληθινά μαγευτικές ψυχές, αφού στέκονται απέναντι στα τραγούδια τους, ούτε λιγότεροι, ούτε περισσότεροι, γιατί είναι αυτοί οι ίδιοι τα τραγούδια... Που γίνονται μια καθάρια πηγή που μπορείς να ξεπλύνεις την ψυχή σου και να πεις τώρα πραγματικά βλέπω τον κόσμο όπως αξίζει και όπως θα έπρεπε να είναι... Κι όμως ναι, εκεί που άλλοι γκρεμίζουν και καταστρέφουν κάποιοι βάζουν πλάτη με προσωπικό αγώνα και θυσίες και πάνε τον κόσμο μας μπροστά. Πόσα μπράβο τελικά και πόσα καλά οφείλει ο κόσμος σε αυτούς τους ανθρώπους, που φυλάνε γι' αυτόν, το πιο τρυφερό, κι όμως συνάμα αληθινό, κομμάτι της ψυχής τους και της μουσικής τους; Τόσο αξιόλογοι είναι πραγματικά ο Ορφέας Περίδης και η Λιζέτα Καλημέρη, φωτοαφιέρωμα των οποίων παραθέτουμε, από μια κοινή εμφάνιση τους στη μουσική σκηνή Ίλιον Plus.
Περισσότερα...
Η μουσική online
|
|
Δίψα... για όμορφα τραγούδια
|
Νίκος Πορτοκάλογλου
|
Τριάντα χρόνια διαδρομή και μοιάζουν μόνο μια στιγμή, μια ανάσα, μια γιορτή, κι άντε πάλι απ’ την αρχή, σαν το άγραφο χαρτί... Κι εκεί που ήσουν αρχηγός και τ’ ουρανού ο εκλεκτός, να ’σαι πάλι ναυαγός ένας βασιλιάς γυμνός κι άντε πάλι βάλε μπρος...
"Άντε καρδιά μου"
Δε θέλω άλλο πια να κρύβομαι, να κρύβω, δε θέλω ούτε ένα ψέμα... Έξω στους δρόμους πια να ψάχνομαι, να ψάχνω, δε θέλω άλλον κανένα... Δεν ονειρεύομαι μέρη μακρινά, δεν ονειρεύομαι, δεν ξενιτεύομαι εγώ ξανά… Γιατί τον είδα μέσ’ στα μάτια σου τον κόσμο όλο, τον κόσμο όλο...
"Είδα στα μάτια σου τον κόσμο"
Πού ήσουνα, φως μου, πού ήσουνα, που ήσουνα τόσα χρόνια. Τη μοναξιά μου αγάπησα, τα άδεια μου σεντόνια.
"Που ήσουνα φως μου"
Είν η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα, είν’ η δίψα που σε κρατά ζωντανό. Είν’ η κρυφή σου, η ατέλειωτη δίψα, είν’ η δίψα για καθαρό ουρανό. Για ουρανό...
"Δίψα"
Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ ένα χάδι ως τώρα πάντα εδώ θα γυρνώ. Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα ώσπου να ’βρω νερό, γιατί ανήκω εδώ. Τα καράβια μου καίω, τα καίω δε θα πάω πουθενά.
"Τα καράβια μου καίω"
Περισσότερα...
Στης καρδιάς του τ' ανoιχτά...
Παντελής Θαλασσινός
|
Άσπρη καμάρα κι η όψη σου λάμπει, σαν τ’ Άι Γιώργη στο φως του καιρού, δίπλα η θάλασσα γυμνό διαμάντι κόβει το σώμα του καλοκαιριού...
"Κυκλαδικό"
Τον ουρανό που σου `λεγα κι αυτόν που σου `χα τάξει, τον είχα μόνο στ’ όνειρο και σε παλιά χαρτιά... Γι’ αυτό και σ’ τον ζωγράφισα μ’ ασήμι και μετάξι, κι έτσι η αγάπη έγινε πουλάκι στη φωτιά.
"Τον ουρανό που σου'ταξα"
Κι ανθίζω σαν τριαντάφυλλο, όταν μιλώ για σένα, φως απαλό του δειλινού, γλυκοπαραμυθένια.
"Γλυκοπαραμυθένια"
Απ’ την παλιά Αλικαρνασσό, αχ Ελισσάκι Ελισσώ σου στέλνω την καρδιά μου, τα Βενέτικα φλουριά μου.. Κι αν δε με θέλεις μην το πεις, κι είναι πικρά τα ξένα, δίχως τη δική σου έννοια.
"Ελισσώ"
Ήρθε κατά της θάλασσας, τα μέρη μοναχή. Κείνο το διαφανόλευκο φουστάνι της φορούσε. Κρατούσε μεσ’ τα μάτια της δύο σύννεφα βροχή. Κοίταζε τον ορίζοντα και σιγοτραγουδούσε..."Η μάνα μου είναι στο νησί. Η αγάπη μου στην θάλασσα. Η μοίρα μου έμεινε μισή... Απ’ όσο την λογάριαζα"... "Ιστορία"
Περισσότερα...